Պատերազմի ելքի ցանկացած սցենարում ունենալու էինք այն,ինչ ունենք այսօր ներքաղաքական դաշտում:
1.Եթե Նիկոլը նախկինների ծրագրերն իրականացներ առանց մի փամփուշտ վատնելու: — Մենք ասում էինք չէ՞, որ ՆԻկոլն եկել է հողերը տալու: Նիկոլ հեռացի՛:
2. Հողորի հանձնում՝ չունենալով այլընտրանք, փրկելով հազարավոր կյանքեր: — Մենք հող չունենք հանձնելու, Նիկոլը դավաճան է, վաճառեց հողերը զոհեր տալով:Նիկոլ հեռացի՛:
3. Ծանր հաղթանակ: — Մեր զինվորների գլուխն էր ծարավել, մինչդեռ կարող էր մի հատիկ իսկանդերի սնարյադով նավթամուղ կամ ջրամբար պայթեցներ ու հաղթանակ տոներ:Նիկոլ հեռացի՛:
4. Դիվանագիտական ճանապարհով հաղթանակ՝ առանց պատերազմի (նման բան հնարավոր չէր,բայց օրինակի համար):- Մեր դաշնակից Ռուսաստանին նորից առհամարեց ու դեռ պարզ չէ ինչի հաշվին է փոխանակել հաղթանակը, Նիկոլ հեռացի՛:
Առակս ի՞նչ կցուցանե:
Սրանց համար ոչ Արցախն է կարևոր,ոչ հաղթանակը,ոչ էլ սահմանում կանգնած զինվորը: Սրանց միակ նպատակը իշխանության գալն է, սրանց միակ վախը նախկինում կերած *աքերի համար պատժվելն է, սրանց միակ սրբությունը սեփական ստամոքսն ու գրպանն է: Միակ ժողովրդական մարդը դա Նիկոլն է:
